ساعت هوشمند مدل HW 19

ساعت هوشمند یک دستگاه محاسباتی پوشیدنی است که شباهت زیادی به ساعت مچی یا دیگر دستگاه های اندازه گیری زمان دارد. بیشتر این ساعت ها علاوه بر نمایش زمان دارای بلوتوث هستند. با استفاده از این امکان بسیاری از قابلیت های تلفن همراه به ساعت منتقل می شود. کاربر می تواند با استفاده از رابط ساعت به تماس های تلفنی خود پاسخ دهد، ایمیل ها یا پیام های متنی را چک کند، وضعیت آب و هوا را ببیند، موسیقی گوش دهد، ایمیلش را چک کند و چندین و چند کار دیگر انجام دهد. برخی از ساعت های هوشمند دستگاه های مستقلی هستند که اهداف خاصی دارند، به عنوان مثال بعضی از آن ها اطلاعات سلامتی کاربر همچون ضربان قلب یا فشار خون را اندازه گیری می کنند یا دارای GPS هستند. برخی مدل ها در مواقع ضروری می توانند به صورت اتوماتیک به مراکز امداد متصل شوند. در ساعت های پیشرفته حتی امکاناتی خاص برای برخی مشاغل مانند آتش نشانی یا نیروهای نظامی تعبیه شده است. با کوچک شدن اندازه کامپیوترها در قرن بیستم، تجهیزات الکترونیکی به اندازه کافی کوچک شدند که در یک ساعت جای بگیرند. Calcron یکی از اولین ساعت های محاسباتی بود که صفحه نمایشگر 9 رقمی داشت. در اوایل دهه 80 میلادی سیکو چند ساعت با قابلیت محاسباتی معرفی کرد. ساعت Data-2000 می توانست دو متن با طول 1000 کاراکتر را ذخیره کند و صفحه کلیدی برای ورود اطلاعات توسط کاربر داشت. در دهه نود میلادی شاهد ادغام بیشتر کامپیوترها و ساعت بودیم، از جمله ساعت های این دهه می توان به Datalink(1994) یا Seiko’s Ruputer اشاره کرد. یکی از اولین ساعت های هوشمند واقعی Microsoft Spot نام داشت که در سال 2004 معرفی شد. با ظهور گوشی های هوشمند، اسمارت واچ ها نیز روز به روز توسعه یافتند. در سال 2014 گوگل به صورت خاص یک نسخه از سیستم عامل اندروید را برای دستگاه های هوشمند پوشیدنی مانند ساعت توسعه داد.